فیلیمیوم

 در انگلستان از اواخر قرن بیستم سرویس های وی او دی به بخش اصلی تلویزیون انگلیس تبدیل شدند . این سرویس که ویدئوها و داده‌ها را به 250 خانه و تعدادی از مدارس ارائه می‌کرد، به شبکهٔ کابلی کمبریج متصل بود. ویدئوهای MPEG-1 از طریق یک شبکهٔ ATM از یک سرور رسانه‌ای ICL به ستاپ باکس‌های تولید شده توسط آکورن آنلاین مدیا، استریم می‌شدند. این نسخهٔ آزمایشی  ابتدا با سرعت 2 مگابیت بر ثانیه شروع به کار کرد که بعدها تا 25 مگابیت بر ثانیه هم افزایش یافت. محتوای این سامانه توسط بی‌ بی ‌سی و تلویزیون Anglia تهیه می‌شد. اگرچه این پروژه از لحاظ فنی یک موفقیت محسوب می‌شد ولی مشکلات تولید محتوا باعث شد تا پروژه در سال 1996 متوقف شود. در سال 1998، شرکت ارتباطات کینگستون، اولین شرکت بریتانیایی لقب گرفت که یک سرویس VOD کاملاً تجاری را راه‌اندازی کرد. این سرویس برای نخستین بار، پخش تلویزیونی و دسترسی به اینترنت  را از طریق تنها یک «ست تاپ باکس» و با استفاده از انتقال IP روی ADSL ادغام می‌کرد. تا سال 2001 تلویزیون تعاملی کینگستون توانست 15000 مشترک پیدا کند. در سال 1999 نیز هوم چویس پس از چندی آزمایش، به این حوزه پیوسته بود اما این سرویس تنها به شهر لندن  محدود شده بود. این شرکت بعد از جذب 40000 مشتری در سال 2006 توسط شرکت Tiscali خریداری شد.

 Tiscali نیز در سال 2009 توسط شرکت تاک تاک خریداری شد. بعدها در سال 2007 بی‌بی‌سی با iPlayer  از این فناوری استفاده کرده و وارد بازار شدند. از دیگر شرکت‌هایی که پا به این عرصه، یعنی فناوری همتا به همتا به صورت قانونی، گذاشتند می‌توان به VEOH و آنلاین مووی باکس اشاره کرد. در سال 2008 شرکت‌های بی‌بی‌سی، آی‌تی‌وی و Channel 4 تصمیم گرفتند تا یک پلتفرم مشترک به نام کانگارو راه‌اندازی کنند که به دلیل مسائل قانونی به شکست منجر شد.در همان سال دارایی‌های این پروژهٔ شکست‌خورده توسط شرکت Arqiva خریداری شد. آن‌ها از این فناوری‌های پشت کانگارو استفاده کردند تا سرویسی به نام SeeSaw را در فوریه 2010 راه‌اندازی کنند. ولی این سرویس نیز به دلیل کمبود منابع مالی شکست خورد. در ایران هم   فیلیمیوم  یکی از موفق ترین سرویس دهندگان این حوزه است که با توجه به محیط کاربری جذاب، عدام پرداخت حق عضویت و همچنین پشتوانه آرشیو عظیم خود به مخاطبان خود خدمت رسانی می کند.سرویس‌های VOD هم‌اکنون در سرتاسر ایالات متحده در دسترس هستند و بیشترین نرخ استفاده جهانی از VOD نیز، در این کشور به ثبت رسیده‌ است. در سال 2010 هشتاد درصد کاربران اینترنت در آمریکا ویدئوی آنلاین تماشا کرده بودند و چهل و دو درصد کاربران موبایل که ویدئو دانلود کرده بودند، اپلیکیشن‌ها را  برای پخش آنلاین فیلم به مرورگرهای عادی، ترجیح داده بودند.سیستم‌های استریم VOD روی محیط‌ های پی سی و تلفن همراه، و به واسطهٔ ارائه‌دهندگان خدمات کابلی در دسترس می‌باشند. این ارائه‌دهنده‌ها به واسطهٔ پهنای باند بالای سیستم‌های کابلی می‌توانند فیلم‌ها و برنامه‌های تلویزیونی را در اختیار کاربران قرار دهند به طوری که بتوانند برنامه‌ها را به سبب نهفتگی کم و ماهیت دسترسی تصادفی فناوری کابلی، متوقف کنند یا به سرعت جلو یا عقب ببرند. توزیع وسیع یک سیگنال واحد، استریم VOD را برای بیشتر سامانه‌های تلویزیون ماهواره‌ای غیرممکن ساخته‌است. شرکت‌های اکو استار/دیش نتورک و Direc TV برنامه‌های ویدئو هنگام درخواست را به صاحبان PVRها و مشترکان سرویس‌های تلویزیون ماهواره‌ای خود ارائه می‌دهند. زمانی که برنامه روی PVR کاربر دانلود شد، وی می‌تواند آن را به راحتی متوقف، جلو یا عقب بکند. همچنین سامانه‌های VOD که به ذخیره‌سازی پرداخته و یک رابطه کاربری را برای محتوای دانلود شده از اینترنت ارائه می‌دهند، به‌طور گسترده در بسیاری از هتل‌های گران‌قیمت برای تماشای فیلم و سریال، ارائه می‌شود.  در نمایشگاه الکترونیک مصرفی در ژانویه سال 2010 که در لاس وگاس برگزار شد، فیل وایزر، رئیس شرکت Sezmi و بونو پاتی از اعضای این شرکت، ستاپ باکسی را معرفی کردند که یک ترابایت حافظه داشت. این ستاپ باکس می‌توانست برای سرویس‌های VOD مورد استفاده قرار گیرد که پیشتر توسط تلویزیون‌های کابلی یا پهنای باند ارئه می‌شدند. با استفاده از این سرویس برای مثال می‌توانست با استفاده از یک سیگنال پخش فیلم خاصی را منتقل کرده و دیگر نیازی به ارسال متعدد سیگنال‌ها از طریق کابل یا خطوط فیبرهای نوری نبود. شرکت Sezmi برای اجاره طیف پخشی به منظور راه‌اندازی یک سرویس آبونمان برنامه‌ریزی کرد که به عقیدهٔ رئیس انجمن ملی پخش کنندگان، گوردون اچ اسمیت، کیفیت تصویر عالی را نسبت به سرویس‌های کابلی و ماهواره‌ای با هزینه‌ای کمتر ارائه می‌داد.