
وقتی از سهام و فارکس صحبت میکنیم، تحلیلگرها و خریداران اغلب به پوزیشنهای لانگ یا شورت اشاره میکنند. اما به راستی پوزیشن لانگ چیست و چه تفاوتی با پوزشین شورت دارد؟ اگرچه مفهوم لانگ و شورت در مسائل مالی میتواند به چندین معنا اشاره کند، اما قصد داریم در این متن به این مفهوم در […]
وقتی از سهام و فارکس صحبت میکنیم، تحلیلگرها و خریداران اغلب به پوزیشنهای لانگ یا شورت اشاره میکنند. اما به راستی پوزیشن لانگ چیست و چه تفاوتی با پوزشین شورت دارد؟ اگرچه مفهوم لانگ و شورت در مسائل مالی میتواند به چندین معنا اشاره کند، اما قصد داریم در این متن به این مفهوم در فارکس بپردازیم.
پوزیشن لانگ
در صورتی که یک سرمایهگذار پوزیشنهای لانگ داشته باشد، این بدان معناست که او سهام هایی را به شکل شخصی خریده و مالک آنها شده است. به عنوان مثال، سرمایهگذاری که ۱۰۰ سهم از سهام شرکت تسلا را در پورتفولیوی خود دارد، صاحب ۱۰۰ سهم (به صورت لانگ) است. این سرمایهگذار هزینه کامل مالکیت سهام را پرداخت کرده است و در صورت افزایش ارزش آنها و فروش آنها با قیمت بیشتر از قیمت خرید، سود خواهد کرد.
پوزیشن شورت
در صورتی که سرمایهگذار پوزیشنهای شورت داشته باشد، بدان معناست که از نظر داشتن سهام، طلبکار است، اما در حال حاضر به طور واقعی سهام مدنظر خود را دریافت نکرده است. برای مثال، سرمایهگذاری که ۱۰۰ سهم از سهام شرکت تسلا را (بدون اینکه آن سهام را در اختیار داشته باشد) بفروشد، ۱۰۰ سهم به صورت شورت دارد. سرمایهگذار شورت باید در تاریخ تسویه، ۱۰۰ سهم را تحویل دهد و بر طبق تعهد خود سهامها را از بازار خریداری کند.
بسیاری از اوقات، سرمایهگذار شورت سهامها را از یک شرکت بروکر از طریق یک حساب مارجین قرض میگیرد تا بتواند بعداً آنها تحویل دهد. اگر همه چیز بهطور برنامهریزی شده پیش برود، سرمایهگذار سهامها را با قیمت کمتری خریداری میکند تا قرضها و بدهیهای سهامی خود را جبران کند. این یک مورد بسیار مهم در پاسخ به این پرسش است که «پوزیشن لانگ چیست».
هدف در اینجا افت قیمت سهام است. اگر قیمت افت نکند و بهطور پیدرپی افزایش یابد، فروشنده سهامهای شورت ممکن است به خاطر درخواست مارجین بیش از حد از سوی بروکرش مورد بررسی قرار بگیرد.
تقاضای مارجین (margin call) زمانی اتفاق میافتد که ارزش حساب سرمایهگذار به کمتر از مقدار حداقل مورد نیاز توسط بروکر میرسد. تقاضا به منظور واریز مبلغ یا اوراق بهادار اضافی توسط سرمایهگذار است تا حساب مارجین به حداقل ممکن برسد.
تفاوتهای اپشنهای پوزیشن لانگ و شورت
زمانی که یک سرمایهگذار از اپشنهای مختلف در حساب خود استفاده میکند، معانی پوزیشن لانگ و شورت تغییر پیدا خواهند کرد. خرید یا نگهداشتن یک گزینه اقدام (call) یا گذار (put) به معنای پوزیشن لانگ است، زیرا سرمایهگذار حق خرید یا فروش اوراق به صاحب اپشن را (به یک قیمت مشخص) دارد.
فروش یک اپشن اقدام یا گذار به معنای پوزیشن شورت است، زیرا فرد موظف خواهد بود تا سهام را به صاحب پوزیشن لانگ، یا خریدار اپشن، بفروشد یا از او بخرد. به عبارت دیگر، صاحب اپشن موظف به انجام معاملهای است که برای صاحب پوزیشن لانگ در نظر گرفته خواهد شد.
به عنوان نمونه، شخصی یک اپشن call تسلا را با قیمت 28.70 دلار از یک دارنده اپشنهای مختلف خریداری میکند. قیمت اجرای اپشن 275.00 دلار است. اگر تسلا ارزشی بالاتر از 303.70 دلار داشته باشد، فرد به درآمد مناسبی میرسد.
صاحب اپشن حق پرداخت ارزش 28.70 دلاری گزینه را خواهد داشت، اما موظف به فروش سهام تسلا با قیمت 275.00 دلار خواهد بود. خریدار اپشن (که در پوزیشن لانگ قرار دارد) حق خرید سهام را با قیمت 275.00 دلار قبل از انقضاء دارد و اگر ارزش بازار تسلا بیشتر از 303.70 دلار باشد (275.00 دلار + 28.70 دلار = 303.70 دلار)، این عمل را انجام خواهد داد. اما ترکیب پوزیشن لانگ چیست؟
ترکیب پوزیشنهای لانگ و شورت
سرمایهگذاران از پوزیشنهای لانگ و شورت برای دستیابی به نتایج مختلف استفاده میکنند و گاهی هر دو پوزیشن لانگ و شورت به صورت همزمان توسط سرمایهگذار برای بهرهبرداری یا تولید درآمد از اوراق بهادار بهره برده میشود.
پوزیشن لانگ اپشن call، پوزیشن مناسبی نیست، زیرا سرمایهگذار انتظار دارد قیمت سهام افزایش یابد و اپشنهای دیگر را با قیمت کمتر خریداری میکند. سرمایهگذار میتواند پوزیشن لانگ خود را hedge کند (با ایجاد یک پوزیشن شورت که به او اجازه میدهد سهام خود را با یک قیمت تضمینی بفروشد). پوزیشن شورت شبیه به short selling است البته، بدون نیاز به قرض گرفتن سهام.
این پوزیشن به سرمایهگذار اجازه میدهد که با احتمال تحویل دادن پوزیشن لانگ سهام خود به قیمت تضمینی، که معمولاً بالاتر از قیمت فعلی است، حق الزحمه ناشی از اپشنها را به عنوان درآمد جمعآوری کند. به همین ترتیب، پوزیشن شورت put به سرمایهگذار امکان خرید سهام به قیمت مشخص را میدهد.
آیا شورت پوزشین بهتر است؟
این بستگی به دارایی مورد نظر و شرایط معامله دارد. به طور کلی، رفتن به پوزیشن شورت ریسک بالاتری نسبت به استفاده از پوزیشن لانگ دارد، زیرا هیچ محدودیتی برای میزان ضرر کردن شما وجود ندارد! در بیشتر موارد، این پوزیشنها نیاز به اقتراض از بروکرهای فعال در معاملات cfd دارند و شما بابت این امتیاز باید به بروکر، بهره پرداخت کنید. علاوه بر این، اگر تقاضای مارجین صورت گرفت و شما به موقع مبلغ نقدی یا اوراق بهادار مدنظر را واریز نکنید، پوزیشن شما توسط بروکر بسته میشود. در ادامه بحث پوزیشن لانگ چیست؟ در مورد حرکت به سمت این پوزیشن سخن میگوییم.
رفتن به پوزیشن لانگ
به طور کلی، رفتن به پوزیشن لانگ به معنای خرید سهام یک شرکت با این انتظار است که ارزش آنها افزایش یابد و در آینده با سود، به فروش برسند. در حوزه اپشنها، پوزیشن لانگ بهمعنای حضور خریدار در یک معامله است.
لانگ و شورت اصطلاحاتی هستند که معمولاً توسط سرمایهگذاران و معاملهگران استفاده میشوند. در زمینه سهام، پوزیشن لانگ به معنای خرید سهم و بهرهمندی از افزایش ارزش آن است. اما پوزیشن شورت به معنای شرطبندی و کسب سود از کاهش ارزش سهم خواهد بود. این امر معمولاً با قرض گرفتن اوراق بهادار از بروکر، فروش آنها و سپس خرید آنها با قیمت کمتر تکمیل میگردد.
سخن پایانی
در این مطلب به طور کلی در مورد پوزشین لانگ و همچنین تفاوت آن با پوزشین شورت سخن گفتیم. هر یک از این موارد در حوزههای گوناگونی به کار میروند و دارای شرایط منحصر به فرد خود هستند. این شما هستید که باید به سراغ یک انتخاب صحیح بروید.
نظرات