
هر دو عنصر استنلس استیل و آلومینیوم فلزاتی ضد زنگ هستند و از این رو دارای کاربری گسترده ای در تولید قاب ها و قطعات صنعتی هستند. البته عنصر فلزی آلومینیوم بسیار نرم می باشد و در اغلب موارد بصورت آلیاژی همراه با افزودنی هایی مورد استفاده قرار می گیرد. در حالی که بخش عمده […]
هر دو عنصر استنلس استیل و آلومینیوم فلزاتی ضد زنگ هستند و از این رو دارای کاربری گسترده ای در تولید قاب ها و قطعات صنعتی هستند. البته عنصر فلزی آلومینیوم بسیار نرم می باشد و در اغلب موارد بصورت آلیاژی همراه با افزودنی هایی مورد استفاده قرار می گیرد. در حالی که بخش عمده ای از قاب ها و قطعات آلومینیومی را فلز خالص آلومینیوم Al با عدد اتمی 13 در جدول تناوبی شکل می دهد استنلس استیل در واقع یک آلیاژ از عنصر فلزی آهن Fe با عدد اتمی 26 می باشد که در ساختار آن برای داشتن مقاومت محیطی بالا در برابر زنگ زدگی از 18 درصد کروم که فلزی فعال با قابلیت الکترون دهی بالا است و حدود 8% نیکل استفاده شده است.
هم قطعات آلومینیومی و هم قطعات استنلس استیل دارای قابلیت جوش پذیری بالایی هستند و روش های متعددی در جوشکاری این دو قطعه مورد استفاده قرار می گیرد. در حالی که هم روش TIG یعنی جوشکاری با الکترود تنگستن که در فرایند جوش نیز حذف نمی شود با گاز محافظ آرگون و با بکارگیری فیلر برای جوشکاری قطعات آلومینیومی مورد استفاده قرار می گیرد جوشکاری به روش MIG نیز از دیگر روش های عمومی در اتصال این قطعات می باشد. استفاده از سیم جوش آلومینیوم که بصورت کلاف یا حلقه جوش آلومینیوم نیز گفته می شود در دستگاه های نیمه اتومات یا تمام اتوماتیک که در واقع خود به کشش سیم جوش به داخل حوضچه می پردازند استفاده می شود. هر دو روش TIG و MIG در جوشکاری آلومینیوم دارای کاربری گسترده ای هستند و دقت بالا و قدرت نفوذ بالایی نیز دارند.
جوشکاری استیل با الکترود
از استنلس استیل در تولید انواع قاب، نرده، لوله و اتصالات لوله استفاده می شود. جوشکاری لوله ها و انواع اتصالات استیل مانند فلنج ها هم به روش TIG با گاز محافظ آرگون صورت می پذیرد که از فیلر جوش استیل که به شکل شاجه های 1 متری می باشد و بصورت دستی کنترل می گردد استفاده می شود و هم به روش قوس الکتریکی با بکارگیری الکترود. هر یک از دو روش جوشکاری دارای مزایا و معایبی بوده و قیمت تمام شده متفاوتی نیز خواهند داشت اما در کل جوشکاری استیل به روش TIG با عمق نفوذ بیشتر و سرعت کمتری نسبت به جوشکاری با بکارگیری الکترود جوش استیل و به روش قوس الکتریک صورت می پذیرد.
جوشکاری استیل با الکترود اغلب نیاز به پاکسازی سطحی داشته و پس از فرایند جوشکاری نیز فلاکس یا سر باره که اغلب از ترکیبات آهکی تولید می شود بر روی سطح کار باقی می ماند. در جوشکاری استنلس استیل اغلب همرنگی قسمت جوش پس از فرایند جوشکاری یکی دیگر از فاکتورهای کیفی علاوه بر استقامت اتصال می باشد. در مورد لوله ها و فلنج های استیل اغلب از الکترود جوش استیل در گرید 316 برای داشتن مقاومت محیطی بالاتر در برابر باران های اسیدی استفاده می شود.
نظرات