۵۰ سال از زمانی که ناسا ماهپیمای خود را به ماه فرستاد میگذرد. در ژوئیه سال ۱۹۷۱ در ماموریت آپولو ۱۵ فرمانده “دیو اسکات”(Dave Scott) و همکارش “جیم ایروین”(Jim Irwin) سه ساعت زمان را با این وسیله روی سطح ماه گذراندند. اما با توجه به برنامههای ناسا برای ارسال مجدد فضانوردان به ماه، چه روشهای دیگری برای جابهجایی فضانوردان روی […]
۵۰ سال از زمانی که ناسا ماهپیمای خود را به ماه فرستاد میگذرد. در ژوئیه سال ۱۹۷۱ در ماموریت آپولو ۱۵ فرمانده “دیو اسکات”(Dave Scott) و همکارش “جیم ایروین”(Jim Irwin) سه ساعت زمان را با این وسیله روی سطح ماه گذراندند. اما با توجه به برنامههای ناسا برای ارسال مجدد فضانوردان به ماه، چه روشهای دیگری برای جابهجایی فضانوردان روی سطح تنها قمر زمین استفاده خواهد شد؟
این وسیله که “خرس آبی”(Tardigrade) نام گرفته است با سرعت ۱۵ کیلومتر بر ساعت حرکت میکند. خرس آبی(Tardigrade) جانوری میکروسکوپی است که میتواند در شرایط سخت فضا جان سالم به در ببرد. این موتور توسط شرکت “German motor design” ساخته شده است.
به گفتهی طراحان، این موتور از مواد بسیار سبک ساخته می شود و وزن آن ۱۳۴ کیلوگرم خواهد بود و همچنین دارای تایرهای کربنی بدون هوا است که روی یک سازه آلمینیومی قرار دارند و به خدمه امکان گذر از هر مانعی را میدهند و میتوانند با خود انوع مختلف تجهیزات را حمل کنند. این موتور با نیروی برق کار میکند و برد باتری آن تقریبا ۱۱۰ کیلومتر است.
طرح اولیه آن پیش از آن که مورد توجه “نیکو وان هوکی”(Nico von Hookie)، سازنده آن، قرار بگیرد توسط طراح روسی “اندرو فابیشوسکی”(Andrew Fabishevskiy) ترسیم شده بود.
اگرچه این نمونه اولیه قرار نیست به ماه سفر کند و به موزه “خودروی پیترسن” در لسآنجلس منتقل خواهد شد اما نشان میدهد که موتورسیکلتهای ناسا میتوانند چه ظاهری داشته باشند.
نظرات