
به گزارش خبر اول و به نقل از sciencenews فعالتر کردن فعالیتهای روزانه برای چند دقیقه – مانند افزایش مختصر سرعت پیادهروی – میتواند برخی از مزایای سلامتی را که ورزشکاران از آن لذت میبرند به افرادی که ورزش نمیکنند ارائه دهد. این طبق یک مطالعه جدید روی تقریباً 25000 بزرگسالی است که در اوقات […]
به گزارش خبر اول و به نقل از sciencenews فعالتر کردن فعالیتهای روزانه برای چند دقیقه – مانند افزایش مختصر سرعت پیادهروی – میتواند برخی از مزایای سلامتی را که ورزشکاران از آن لذت میبرند به افرادی که ورزش نمیکنند ارائه دهد.
این طبق یک مطالعه جدید روی تقریباً 25000 بزرگسالی است که در اوقات فراغت خود ورزش نمی کردند. افرادی که روزانه سه دوره یک تا دو دقیقه ای فعالیت شدید داشتند، در مقایسه با افرادی که روزهایشان شامل چنین فعالیتی نبود، تقریباً 40 درصد کاهش در خطر مرگ به هر دلیلی داشتند. محققان در 8 دسامبر به صورت آنلاین در Nature Medicine گزارش دادند که خطر مرگ ناشی از سرطان نیز تقریباً 40 درصد کاهش یافت و خطر مرگ ناشی از بیماری های قلبی عروقی تقریباً 50 درصد کاهش یافت.
در مقایسه با حدود 62000 نفری که به طور منظم ورزش می کردند، از جمله دوندگان، ورزشکاران و دوچرخه سواران تفریحی، کاهش خطر مرگ و میر مشابه بود.
لیزا کادموس-برترام، اپیدمیولوژیست فعالیت بدنی در دانشگاه ویسکانسین-مدیسون که در این تحقیق شرکت نداشت، میگوید: «این مطالعه به ادبیات دیگری اضافه میکند که نشان میدهد حتی فعالیتهای کوتاه مدت نیز مفید است. او میگوید: «بسیاری از مردم از این احساس میکنند که زمان، پول، انگیزه، حملونقل و غیره برای رفتن منظم به باشگاه یا ورزش برای مدت طولانی را ندارند. پیامی که میتوانیم بگیریم این است که انجام دادن آنچه میتوانی کاملاً ارزش دارد.»
امانوئل استاماتاکیس، اپیدمیولوژیست در دانشگاه سیدنی، و همکارانش زیرمجموعهای از سوابق بیوبانک بریتانیا، یک پایگاه داده زیست پزشکی حاوی اطلاعات سلامتی نیم میلیون نفر در بریتانیا را تجزیه و تحلیل کردند. شرکتکنندگانی که در این مطالعه ورزش نمیکردند – که بیش از نیمی از آنها زن بودند و به طور متوسط 62 سال سن داشتند – به مدت یک هفته از دستگاههای ردیابی حرکت استفاده میکردند.
در طول متوسط هفت سال پیگیری، برای کسانی که روزهایشان شامل سه تا چهار دوره فعالیت بود، میزان مرگ و میر 4.2 مرگ به هر علتی به ازای هر 1000 نفر به مدت یک سال بود. برای کسانی که هیچ فعالیتی نداشتند، 10.4 مرگ به ازای هر 1000 نفر برای یک سال بود.
محققان به دنبال فعالیت های شدیدی بودند که با تعریف تعیین شده در یک مطالعه آزمایشگاهی، از جمله رسیدن به حداقل 77 درصد حداکثر ضربان قلب و حداقل 64 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی، مطابقت داشتند. استاماتاکیس میگوید در زندگی واقعی، نشانههایی که نشان میدهد فردی به سطح شدت مورد نیاز رسیده است، «افزایش ضربان قلب و احساس تنگی نفس» در 15 تا 30 ثانیه اول یک فعالیت است.
او می گوید که فعالیت های روزانه منظم فرصت های متعددی را برای این انفجارهای شدید فراهم می کند. “ساده ترین راه این است که سرعت پیاده روی را برای یک یا دو دقیقه در طول هر پیاده روی معمولی به حداکثر برسانید.” او میگوید گزینههای دیگر شامل حمل کیسههای مواد غذایی به ماشین یا رفتن از پلهها است. “بزرگترین دستاوردهای سلامت جمعیت با یافتن راه هایی برای ترغیب افراد کم تحرک بدنی بیشتر به حرکت در می آید.”
نظرات